کتاب اقدس بهاییان

در اوائل سلطنت پنجاه ساله ی ناصرالدین شاه و دوران زعامت چهارساله ی امیرکبیر به عنوان صدر اعظم ایران ، از دل جریان شیخیه ، سید محمدعلی نامی ظهور نمود ، که بعدها با عنوان باب شناخته شد ، باب به معنای دربان امام زمان علیه السلام که سالها در غیبت به سر می برد معنا می گشت ، با گذشت زمان ،سید محمد علی باب به این ادعا اکتفا نکرد و خود را امام زمان و بعدتر پا را فراتر نهاد و دعوی پیامبری  کرد و شریعت اسلام را نسخ نمود ، شالوده ی اندیشه های بابیت در صوفیه ، نقطویه و شیخیه ریخته شده بود و کتاب بیان به عنوان تحفه ی الهی این شریعت شناخته می شد ، دیری نپایید که ظهور وبروز این سید محمدعلی باب بر علما سنگین آمد و حکم به ارتدادش دادند ،در این بین امیرکبیر که زمام امور مملکتی را در دست داشت، حکم اعدام سید محمد علی باب را صادر نمود ، و دیری نپایید که حیات دنیوی این مدعی پیامبری به پایان رسید ، سید محمدعلی باب خوش شانس بود که همراهی دو تن را با خود داشت ، یکی قره العین دختر ملا صالح برغانی که بعدها توسط سربازان ناصر الدین شاه در چاه باغی که هم اینک ساختمان مرکزی بانک ملی در آن احداث شده است ، انداخته شد  و از دنیا رفت  و دیگری عبدالبهاء کهتقدیر بر این بود تا جانشین سید محمد علی باب گردد ، این دو  توانستند در ترویج این دین جدید به او بسیار کمک کنند ، در حقیقت نهالی که سید محمد علی باب کاشت نمود با جدیت عبدالبها ء به بار نشست ، و بهائیت هم اکنون بیشتر شناخته شده است تا بابیت زیرا با ظهور عبدالبهاء وی احکام صادر شده از باب یا اعلی را نسخ کرد و در کتاب اقدس خود که از مهمترین کتاب بهائیت و در حکم رساله ی عملیه ی آنان به شمار می رود، احکام جدیدی را برای پیروان خود وضع نمود ، این روزها در ساعات فراغتم مشغول مطالعه ی کتاب اقدس هستم ، آنچه در ادامه می اید گزارشی از این کتاب است :

کتاب اقدس با 190 فراز مشتمل بر احکام ودستوراتی ست که عبدالبهاء آنان را برای پیروانش وضع نموده است ، بهائییان بر این عقیده اند که این کتاب در حدود سال 1873میلادی بر عبدالبهاء نازل شده است { کتاب اقدس ص23} آنان همچنین اذعان و اقرار دارند  که انچه که از قلم مبارک عبدالبهاء در این کتاب نازل شده تماما براساس شرایع قبل استوار است { همان مدرک ص7} در حقیقت با امدن این کتاب، اوامر منصوصه ی سید محمد علی باب ، نسخ شده است { همان ص 17} ظاهرا چاپ اولیه ی کتاب به سال 1308 هجری در بمبئی یعنی در اواخر عمر عبدالبهاء باز می گردد ، اقدس به قدری برای بهائیییان حائز اهمیت است که درباره آن می نویسند : کتاب مستطاب اقدس یعنی اعظم مخزن حدود و احکام دور بهائئ را می توان ابهی تجلی از هویت جمال قدم و نیز ام الکتاب این دور افخم و منشور اعظم شمرد و شرایع واحکامش لااقل یک هزار سال ثابت و لن یتغیر ماند و نطاق نظم بدیعش جمیع عالم را فرا گیرد ! { مقدمه کتاب اقدس ص 23} عبدالبهاء به دلیل اینکه با زبان عربی آشنایی داشته است ، قلم کتاب به زبان عربی می باشد، اما بر خلاف نویسنده ی مقدمه کتاب که نظم و قلم آن را بدیع دانسته ، با مراجعه به کتاب و مقابله ی آن با  ایات قرآن کریم به خوبی روشن می شود که اولا عبارات مطرح شده در  کتاب از فصاحت وبلاغت قرآن برخوردار نیستند و ثانیا در بسیاری از موارد، آیات قرآن  الگویی برای نویسنده ی آن بوده  تا بتواند با اندکی تغییر به عنوان آیه واحکام جدید آنها را صادر نماید، که به برخی از آنها اشاره می کنیم :

1.      انه یفعل ما یشاء و لا یسئل عما یشآ ء و ما حکم به المحبوب انه لمحبوب و مالک الاختراع { فراز 8}

2.      تلک حدود الله لا تعتدوها باهواء انفسکم اتبعوا ما امرتم به من مطلع البیان  { فراز 30 }

3.      و اذا اردتم الصلوه ولوا وجوهکم شطری الاقدس المقام المقدس { فراز 7}

4.      ان عده الشهور تسعه عشر شهرا فی کتاب الله { فراز 128}

و یا در جاهای دیگر این کتاب، فصاحت وبلاغت مورد مدعای آنان دیده نمی شود :

1.      حرم علیکم نقل المیت ازید من مسافه ساعه من المدینه ادفنوه بالروح والریحان فی مکان قریب { فراز 131}

2.      حرم علیکم المیسر والافیون اجتنبوا یا معشر الخلق { فراز 156}

3.      طوبی لمن تزین بطراز الآداب  والاخلاق انه ممن نصر ربه بالعمل الواضح المبین { فراز 160}

4.      لیس هذا الامر تلعبون به باوهامکم و لیس هذا مقام یدخل فیه کل جبان موهوم { فراز 179 }

اما برخی از احکام بهائییان : نماز میت شش تکبیر دارد ، عدد 19 برای آنان مقدس است ، شعر نماز را باطل نمی کند ، از اول بلوغ نماز وروزه واجب است ، بر هر شی سجده جایز است ، نماز باید فرادی برگزار شود و حکم جماعت مگر در نماز میت برداشته شده است ، ناخن گرفتن و نظافت هر هفته در آیین آنها واجب است ،اگر کسی 100 مثقال طلا داشته باشد ، 19 مثقال آن برای خداست ، اگر کسی در لباسش کثیفی باشد ، دعایش به سمت خدا بالا نمی رود {فراز 77} ،اگر میان زوجین کدورت پیش آمد تا یک سال باید صبر کنند بعد طلاق بگیرند ، هر مرد می تواند دو زن اختیار نماید ، در هر ماه یک بار باید مهمانی داده شود ، غنا جایز است ، مرد وزن زانی باید 19 مثقال به بیت العدل به عنوان جریمه بپردازند و.... اینها تنها گوشه ی از احکام صادر شده از سوی عبدالبهاء ست ، ان شاء الله در آینده ی نزدیک از بهائیتت و کتابهای آنها بیشتر خواهم نوشت.