کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

کلامی مشهور است که در این سالها  نماد مقاومت وایستادگی در برابر ظلم قرار گرفته است ، اما سوالی که مطرح می گردد این است که آیا این شعار از امام معصوم علیه السلام صادر شده و با روایات دیگر همخوانی دارد یا خیر ؟ و می توان برای آن منشاو خاستگاهی قائل شد ؟ در پاسخ به این پرسش ها باید به این نکته اشاره کرد که در آیات قرآن کریم برخی اماکن و  سرزمین ها از شرافت وقداست مخصوصی برخوردار هستند که متعلق به آن سرزمین است وشامل اماکن دیگر نمی شود ؛ در سوره رعد آیه 4 زمین های که در آن زراعت انجام می شود را بر زمین های لم یزرع برتری داده است و در آیه 96سوره آل عمران شهر مکه به خاطر وجود کعبه با برکت خوانده شده است و در آیه اول سوره اسرا مسجد اقصی و حوالی پیرامونش را با برکت خوانده است و در آیه 16سوره نازعات زمین طوی مقدس نامیده شده است و در آیه 21سوره مائده از سرزمین مقدسی که موسی علیه السلام به بنی اسرائیل وعده داده بود سخن به میان آمده است  ، در حقیقت در هیچ یک از منابع روایی ردپایی از این سخن وجود ندارد، بلکه این نوع نگاه شاید بی تاثیر از نگرش زیدیه به مقوله ی قیام بر علیه ظلم نباشد که به مرور زمان وارد ادبیات حماسی شیعه ی امامیه شده است، با رجوع به مبانی فکری زیدیه شاهد این معنا هستیم که آنها امام را کسی می دانند که قائم به شمشیر باشد و درکنار فاطمی بودن امام باید اهل قیام و نبرد بوده و احقاق حق نماید و در عقائد زیدیه تقیه به شدت مذموم است ، لذا ست که این  نظریه به روایت سامی نشار به انکار امامت امام سجاد و امام باقر علیهما السلام از سوی زیدیه انجامید و نظریه اثنی عشریه و همچنین نظریه اسماعیلیه را در باب امامت ابطال می نماید { نشاه الفکر الفلسفی ج2ص162} وجود این گونه تفکر به ضمیمه ی نگاه اولویت داشتن حرکتهای سیاسی بر فعالیتهای فرهنگی در قرائتی از تشیع، موجب بسط این شعار در میان شیعیان گردید ،نکته ی جالب در قیامهای شیعی که بعد از واقعه ی عاشورا به وقوع پیوست ، این می باشد که هیچ گاه این شعار و یا حتی شعارهای از این دست در آنها مطرح نبوده و بلکه صرفا به دنبال خونخواهی از شهدای دشت کربلا رقم خورده اند ، از دیگر سو  این شعار با روایات بیشماری که از جانب اهل بیت علیهم السلام صادر گردیده اند همخوانی ندارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم ؛ در نقلی از امیرالمومنین علی علیه السلام، سرزمین کربلا با نام قبه الاسلام خطاب قرار گرفته است { کامل الزیارات باب 88حدیث9- مستدرک الوسائل ج13ص418} و در سخنی از حسن بن علی علیه السلام وارد شده است: لا یوم کیومک یا اباعبدالله هیچ روزی همانند روز تو نیست ای اباعبدالله { امالی صدوق مجلس 24حدیث3} از امام سجاد علیه السلام نقل می کنند: کسی که حسین بن علی را با شناخت به حقش زیارت نماید نامش در علیین نوشته شده و حوالی قبر حسین هفتادهزار فرشته غبار آلود بر او تا قیامت گریه خواهند نمود { عیون اخبار الرضا ج2حدیث 159} امام باقر علیه السلام در سخنانش به زمین کربلا اهتمام ویژه نشان داده و در نقلی می فرمایند که: کربلا گرامی ترین مکان های زمین خداست اگر این گونه نبود خدا جسد اولیا وانبیا و فرزندان پیامبرانش را در آن نمی سپرد پس قبرهای ما را در غاضریه زیارت کنید { کامل الزیارات حدیث 680ص452- مستدرک الوسائل ج10حدیث 12097ص324} و در جای دیگر فرموده اند : خداوند تبارک وتعالی زمین کربلا را بیست وچهار هزار سال قبل از خلقت کعبه خلق نمود و ان را مقدس و مبارک قرار داد { کامل الزیارات حدیث 677- تهذیب الاحکام ج6کتاب المزار باب 22حدیث 6}  و در مورد  شهادت حسین بن علی علیه السلام فرموده اند : بر او انس ، جن ، پرندگان و درندگان گریه کردنند { کامل الزیارات باب26حدیث 212} امام صادق علیه السلام نیز در نقل های متعدد به عظمت شهادت حسین بن علی علیه السلام وفضیلت زمین کربلا اشاره نموده اند : آیا نمی دانید خداوند کربلا را قبل از کعبه حرم امن ومبارک قرار داد { کامل الزیارات باب 88حدیث674- وسائل الشیعه کتاب الحج باب 68حدیث1}، همانا زمین کربلا و آب فرات اولین زمین و آبی ست که خداوند آنها را مقدس و مبارک قرار داد { بحارالانوار ج101ص109} ، موضع دفن حسین از روز دفنش باغی از باغهای بهشت است { ثواب لاعمال ص120حدیث43- من لایحضره الفقیه ج2کتاب زیارات باب ثواب زیاره النبی والائمه حدیث 3166} ، میان قبر حسین تا آسمان هفتم ملائکه در حال رفت وامد می باشند { من لایحضره الفقیه ج2حدیث 3169} وامام رضا علیه السلام در کلامی جانسوز فرموده اند : روز به شهادت رسیدن حسین ، چشم های ما را سوزاند واشک های ما را جاری نمود و عزیز ما در سرزمین کربلا خوار نموند و ما را به گرفتاری و بلا دچار نمودند ، بر همچو حسینی ،تا روز قیامت باید گریست .این گریه گناهان بزرگ را از بین می برد { امالی صدوق مجلس 27حدیث2} این روایات تنها تعدادی اندک از مجموعه ی روایات بیشمار در این باب بود که آورده شد ، برخی ممکن است اینگونه برداشت نمایند که با این گفتار  قیام حسینی را خاص امام دانسته و نمی توان از آن تبعیت نمود { فرهنگ عاشورا – جواد محدثی ص403}اما این سخن صحیح به نظر نمی رسد، زیرا میان اسوه قرار دادن حسین بن علی علیه السلام و منحصر دانستن این خصوصیاتها  برای روز شهادت ان حضرت وزمین کربلا تعارضی وجود ندارد ، تمامی شهیدان در برهه های بعدی می توانند از واقعه ی عاشورا درس آزادگی وقیام دربرار ظلم را برداشت نموده ودر مقابل ظالمان ایستادگی از خود نشان دهند تا پیروز شده و یا شربت شهادت را بنوشند، اما هیچ کس نمی تواند شهیدی را با حسین بن علی مقایسه کرده ویا زمینی را کربلای دیگر بداند، این از خصوصیاتهای خاصی ست که خدواند تنها برای حسین بن علی علیه السلام وزمینی که در ان دفن شده است قرار داده است و تاقیامت نیز این فضیلت منحصر در آن امام می باشد .